eO PP03 wygrywa Pikes Peak International Hill Climb 2015!
Po kilku latach nieustającego postępu pojazdy elektryczne zdeklasowały pojazdy spalinowe w górskim wyścigu Pikes Peak International Hill Climb
93-edycja zawodów Pikes Peak International Hill Climb w Colorado Springs przeszła właśnie do historii jako wspaniały tryumf samochodów elektrycznych. W tym najsłynniejszym górskim wyścigu pojazdy rozpoczynają od podnóża góry, wspinając się aż na sam szczyt, pokonując łącznie niecałe 20 km i 156 zakrętów od poziomu 1440 m do 4300 m. Każdy błąd może oznaczać upadek w przepaść i śmierć (w tym roku niestety zginęła jedna osoba).
Doskonały wynik zwiastowało już samo zastosowanie napędów o mocy przekraczającej 1 MW w dwóch pojazdach - eO PP03 i Tajima Rimac E-Runner Concept_One. To ponad 2-razy więcej niż przed rokiem, gdy Mitsubishi MiEV Evolution III niemal wygrało (wcześniejszy wpis). W zawodach wzięło udział też kilka innych pojazdów i motocykli elektrycznych (wcześniejszy wpis).
Zwycięstwo i rekord
W tym roku kierowca Rhys Millen najpierw dokonał wielkiego wyczynu pojazdem eO PP03, pokonując w kwalifikacjach - po raz pierwszy w historii - wszystkie inne samochody, niezależnie od typu napędu (spalinowy/hybrydowy).
W dzisiejszym wyścigu łotewska wyścigówka eO PP03, napędzana sześcioma silnikami YASA-400 o łącznej maksymalnej mocy 1020 kW, nie miała sobie równych. Uzyskany czas to nowy rekord dla pojazdów elektrycznych: 9:07,222 (rekord z 2014r.: 9:08,188).
Drugi był Nobuhiro “Monster” Tajima w Tajima Rimac E-Runner Concept_One, który startując jako piąty w kwalifikacjach uzyskał czas 9:32,401. A więc dublet 1-2 dla pojazdów elektrycznych!
Najszybszy pojazd spalinowy - dopiero trzeci w klasyfikacji generalnej - na dotarcie do mety potrzebował 9:36,496.
Dlaczego nie udało się zejść poniżej 9-minut?
Rekord wszech czasów w Pikes Peak International Hill Climb z 2013r. wynosi 8:13,878 i należy do wyjątkowo mocnego samochodu spalinowego za kierownicą którego siedział jeden z najlepszych kierowców rajdowych - Sebastien Loeb. Strata do Loeba jest zatem ogromna.
Wydawało się, że podwojenie mocy aut elektrycznych pozwoli co najmniej mocno zbliżyć się do rekordu trasy, a nie poprawić go jedynie o sekundę. Niestety tak się nie stało. Przyczyn jest kilka. Przede wszystkim asfalt na górnym odcinku stał się w tym roku bardzo wyboisty i doprowadził już do szeregu mniej lub bardziej groźnych sytuacji. Po drugie inna mogła być pogoda. Samo pogorszenie nawierzchni mogłoby sprawić, że nawet Loeb nie byłby w stanie zbliżyć się do swojego rekordu.
W wywiadzie na gorąco Rhys Millen powiedział także, że od samego początku jazdy występowały problemy z oprogramowaniem sterującym napędem przez łącznie sześć silników (po trzy na oś). Co gorsze, od mniej więcej połowy trasy tylny napęd wyłączył się zupełnie. Druga część trasy jest szczególnie istotna, bo rzadkie powietrze daje przewagę silnikom elektrycznym. Tego nie dało się w pełni wykorzystać i spadek formy było widać po czasach w 3 i 4 sekcji. Porównując czasy z innymi autami można oceniać, że druga połowa przyniosła stratę 30 sekund, a może więcej.
Aktualizacja [8]: drugi najszybszy pojazd Tajima Rimac E-Runner Concept_One również uzyskał wynik słabszy od oczekiwań. Jednym z powodów była awaria hamulców.
Za rok 1,5 MW mocy i nieco większy pakiet akumulatorów może już definitywnie załatwić sprawę? Dziś cieszmy się jednak ze wspaniałego zwycięstwa pojazdów elektrycznych nad spalinowymi.
Pozostałe pojazdy elektryczne
Po przejeździe motocykli i najszybszych pojazdów czterokołowych doszło do szeregu wypadków/awarii oraz popsuła się pogoda. Nie wszyscy mieli okazję ścigać się w porównywalnych warunkach.
Łącznie w zawodach wzięło udział ponad 10 pojazdów i motocykli elektrycznych. W tym roku znów nie udało się poprawić rekordu dla motocykli elektrycznych, ale jeśli w stawce nie było nikogo na miarę wyścigowej wersji Lightning LS-218, która w 2013r. ustanowiła rekord dla wszystkich motocykli - 10:00,694, trudno było oczekiwać rekordów. Motocykl studenckiego zespołu Buckeye Current RW-3 musiał zostać odbudowany po wypadku w treningach, w wyniku którego wycofał się kierowca Rob Barber. Także jeden z trzech pojazdów EVSR zespołu Entropy Racing został zniszczony w treningach. Nie znamy jeszcze oficjalnych rezultatów dla części zawodników, ale nie będą one miały wpływu na czołowe pozycje.
Lp. | Kierowca | Pojazd | Czas |
---|---|---|---|
1 | Rhys Millen | eO PP03 | 9:07,222 |
2 | Nobuhiro “Monster” Tajima | Tajima Rimac E-Runner Concept_One | 9:32,401 |
3 | Yoshihiro Kishimoto | MIRAI - Idaten Zero | 10:58,861 |
4 | Joe Prussiano | Buckeye Current RW-3 | 11:12,756 |
5 | Jeff Clark | Zero SR | 12:06,346 |
6 | Nathan Barker | Zero SR | 12:37,161 |
7 | Brandon Nozaki Miller | Zero SR | 13:10,894 |
Tim O'Neil | Entropy Racing EVSR | brak danych | |
Rick Knoop | Entropy Racing EVSR | brak danych | |
Mike Tsay | Honda Fit EV | brak danych | |
Ryan Millen | Toyota RAV4 EV | brak danych | |
* | Tetsuya Yamano | Electric SH‐AWD w/ Precision AWS | 10:23,829 |
Tabela 1: Wyniki pojazdów elektrycznych w zawodach PPIHC 2015 * - prawdopodobnie hybryda |
Nagrania
eO PP03 - pełne nagranie z wyścigu:
eO PP03 podczas kwalifikacji:
Pełne nagranie z przejazdu Yoshihiro Kishimoto na motocyklu MIRAI - Idaten Zero:
Pełne nagranie z przejazdu Joe Prussiano na motocyklu Buckeye Current RW-3:
Pełne nagranie z przejazdu Jeffa Clarka na motocyklu Zero SR:
Źródła
- [1] 2015 Pikes Peak International Hill Climb Race Report apev.jp
- [2] 2015 パイクスピーク・ヒルクライム レースレポート apev.jp
- [3] 2015 PPIHC Competitor List ppihc.com
- [4] The Broadmoor Pikes Peak International Hill Climb - 2015 Official Run Order ppihc.com
- [5] 93rd running Pikes Peak Intl Hill Climb livetiming.net
- [6] パイクスピークEVチャレンジ sugao.jp
- [7] Pikes Peak International Hill Climb (Official Site) facebook.com
- [8] June 28 - Race Day Finals apev.jp
Komentarze (0)
Możliwość dodawania komentarzy jest dostępna jedynie dla zarejestrowanych użytkowników.