Rozwiazanie z tarcza hamulcowa na obwodzie kola, poza oczywistymi zaletami, ma jedna zasadnicza wade. A mianowicie im tarcza jest blizej drogi tym jest bardziej narazona na zanurzenie w wodzie - rozgrzany metal, nagle schlodzenie, hartowanie i pekanie... W motocyklach stosowal to np. Buell.

Tarcze z aluminium to nie jest najlepszy pomysł, gdyż ścierające się aluminium może dostać się do organizmu, płuc pieszych, biegaczy, rowerzystów, a aluminium jest toksyczne i powoduje uszkodzenie mózgu. Cała koncepcja również jest dziwna, gdyż zmniejszenie wagi koła mogłoby polegać raczej na włożeniu do niego silnika, który napędzałby obręcz. Łatwiej wyhamować koło o mniejszej masie, tak samo łatwiej je rozpędzić, a jedyną możliwością zmniejszenia wagi koła, to właśnie zwiększenie średnicy łożyska, które mogłoby być na obręczy, a nie na osi, jak jest obecnie. Przy okazji do środka koła wchodzi silnik elektryczny. Problemy mogłoby być przy amortyzacji i wytrzymałości silnika na wstrząsy, ale kto wie, może napęd można by zbudować nie na wielkim łożysku lecz elektromagnesach, które również pełniłyby rolę amortyzatorów.